Γαλαρίες

Στο τέλος του 19ου αιώνα, και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ολοκληρώνεται ένα δύσκολο τεχνικά έργο. Πρόκειται, για τις γαλαρίες που αποτελούν τμήμα στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, το οποίο άρχισε να κατασκευάζεται, από Γάλλους και Γερμανούς μηχανικούς, το 1870 περίπου και το οποίο λειτουργεί, από το 1891, μέχρι και σήμερα. Ο σιδηρόδρομος αυτός ενώνει την Κωνσταντινούπολη, με την Θεσσαλονίκη και, από εκεί, με την Νότιο Ανατολική Ευρώπη, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς όμως και, με την Αθήνα.Ο σιδηρόδρομος βγάζει την περιοχή από την απομόνωση και την συνδέει με τα γύρω αστικά κέντρα της Δράμας και της Ξάνθης. Συνδέει όμως την περιοχή και με τους γειτονικούς, μικρότερους, ημιορεινούς οικισμούς, όπως τα Λιβερά, τα Ίμερα και το Κρωμνικό. Έτσι, δίνεται μια ώθηση στις οικονομικές κυρίως, αλλά και τις κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των κατοίκων. Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Λιβερών, στα 1996.Στην περιοχή κατασκευάζονται, από λαξευμένη ντόπια πέτρα, συνολικά τριάντα, περίτεχνες γαλαρίες (τούνελ). Οι γαλαρίες διασφαλίζουν την απρόσκοπτη και γρήγορη πρόσβαση του τρένου, από τον κάμπο της Μακεδονίας, στα πεδινά και αστικά κέντρα της Θράκης, αλλά και, έως την Κωνσταντινούπολη. Η φωτογραφία του Θεσσαλονικιού φωτογράφου, αρμενικής καταγωγής, Paul Zepdji, προέρχεται από το Λεύκωμα: «Οι Σιδηρόδρομοι στον Βορειοελλαδικό Χώρο (1871-1965)», έκδοση, το 2005, του Μουσείου Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής», του Δήμου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης. Απεικονίζει τη δυσκολία κατασκευής των γαλαριών (τούνελ), με τα ελάχιστα, τεχνικά μέσα της εποχής.