Η χερσόνησος της Αλυκής, όπως φαίνεται, από τη δυτική πλευρά. Σε αυτό το νοτιο-ανατολικό άκρο της Θάσου και σε απόσταση 32 περίπου χιλιομέτρων από τον Λιμένα, μετά τα Κοίνυρα και το ακρωτήριο Μπάμπουρας και λίγο πριν την γνωστή Ιερά Μονή Αρχαγγέλου, μια στενή λωρίδα γης εισχωρεί μέσα στη θάλασσα και δημιουργεί ένα μοναδικό τοπίο με δυο φυσικά λιμάνια, ένα στα ανατολικά και ένα στα δυτικά. Η περιοχή είναι γνωστή σήμερα ως Αλυκή, τοπωνύμιο που είναι σε χρήση από την ύστερη βυζαντινή περίοδο. Αλλά και από την αρχαιότητα, η περιοχή ήταν γνωστή για την άριστη ποιότητα μαρμάρου που εξήγαγε. Σήμερα, η Αλυκή γνωρίζει μια διαφορετικού τύπου οικονομική ανάπτυξη. Το μοναδικό φυσικό τοπίο, που συνθέτουν οι απαράμιλλες σε ομορφιά αμμώδεις, βραχώδεις και βοτσαλωτές ακτές, τα ελαιόδεντρα και τα πεύκα που φτάνουν μέχρι και την ακροθαλασσιά σκίζοντας τα κάτασπρα μάρμαρα του υπεδάφους και τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά των κόλπων αποτελούν πόλο έλξης και έχουν συντελέσει στην αύξηση της επισκεψιμότητας στην περιοχή. Ταυτόχρονα, οι πέτρινες καλύβες των ντόπιων ψαράδων και ελαιοπαραγωγών, εξυπηρετούν σήμερα τους επισκέπτες ως χώροι φιλοξενίας και εστίασης. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού για τις Αλυκές προέρχεται από τις δημοσιεύσεις των γαλλικών ανασκαφών, τον οδηγό της Θάσου της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής και το προσωπικό αρχείο των Tony Kozelj & Manuela Wurch-Közelj. Σε κάθε μια από τις εικόνες, που θα παραταθούν, θα αναφέρεται ξεχωριστά το όνομα και τα copyrights των συντελεστών.