Η Ρωμαϊκή Σαρκοφάγος, όπως εκτίθεται στον Αρχαιολογικό Χώρο της Αλυκής. Εδώ ενταφιάσθηκε, κατά τον 2ο ή 3ο μ.Χ. αιώνα, μια νεαρή παρθένος. Στη δυτική πλευρά είναι ορατή επιγραφή, δεκαπέντε στίχων ενώ, στη βόρεια πλευρά της σαρκοφάγου, μπορείτε να δείτε σκαλισμένο, ένα αρχαίο καράβι, όπως αυτά που μετέφεραν και εμπορεύονταν τα μάρμαρα της περιοχής. Με εξαίρεση αυτή τη σαρκοφάγο και μερικές επιτύμβιες στήλες δεν έχει εντοπιστεί τίποτα άλλο από τον αρχαίο οικισμό.Το κείμενο της επιγραφής υποτίθεται ότι είναι τα λόγια μιας κοπέλας που πέθανε πριν προλάβει να παντρευτεί. Την πληροφορία αυτή μας δίνει η ίδια η νεκρή: «καθόλου δεν ένιωσα με τις άλλες παρθένους τις ηδονές των ευχάριστων χορών. Γιατί η μητέρα μου πρόωρα θρήνησε τον θάνατό μου. Και ο πατέρας μου δεν με οδήγησε μαζί με κάποιον νέο στον νυφικό θάλαμο» (στίχοι 9 - 12). Σύμφωνα με τις δοξασίες της εποχής, οι νεκρές παρθένοι είχαν τη δυνατότητα να επικοινωνούν με τους ζωντανούς αφού, σε άλλο σημείο της επιγραφής διαβάζουμε: «ο θεός δίνει το δικαίωμα στις παρθένους και μετά το θάνατό τους να μιλούν, σε όλους τους ανθρώπους, σαν να ήταν ζωντανές» (στίχοι 7 – 8).
Ρωμαϊκή Σαρκοφάγος.
Το κείμενο της επιγραφής της σαρκοφάγου.
