Σε άλλο σημείο και χαμηλά στο επίπεδο της θάλασσας διακρίνουμε τα σημεία στερέωσης και χρήσης μιας ακόμη ανυψωτικής μηχανής στον χώρο, όπως απεικονίζονται και στην παρατιθέμενη εικόνα. Συγκρίνετε τη φωτογραφία και με το παρακάτω σχεδιάγραμμα για να διαπιστώσετε πώς στερεωνόταν ένας γερανός ανύψωσης φορτίων εκείνης της εποχής. Πάνω στο μητρικό πέτρωμα, οι λατόμοι άνοιγαν δύο τρύπες, σε ικανή απόσταση μεταξύ τους, όπου πάκτωναν ξύλινους πασσάλους στους οποίους έδεναν τις δοκούς του γερανού. Στην εικόνα που παρατίθεται είναι ορατή και η νοτιοανατολική τρύπα στον βράχο, η οποία συχνά δεν διακρίνεται λόγω κυματισμού των νερών.χεδιαστική αναπαράσταση της ανύψωσης και μεταφοράς μαρμάρινων όγκων. A: Σημείο σταθεροποίησης του «ιστού» της ανυψωτικής μηχανής, σε διάφορες κλίσεις, ο οποίος “ιστός” βρισκόταν στο σημείο D. B: Ακτινωτός τροχός (κλωβός) που περιστρεφόταν με το βάρος ενός ή περισσοτέρων ανδρών οι οποίοι βάδιζαν στο εσωτερικό του κλωβού. C: Μαρμάρινο αρχιτεκτονικό μέλος που μεταφέρεται στην αποβάθρα με «φάλαγγες», ξύλινους δηλαδή κυλίνδρους, για την φόρτωση του σε φορτηγό-πλοίο της εποχής. D: Ο «ιστός» της ανυψωτικής μηχανής, που αποτελούνταν από δύο, ξύλινες δοκούς σε σχήμα Λ. Συγκρατούνταν σε διάφορες κλίσεις, χάρη σε σχοινιά που δενόντουσαν με ξύλινους πασσάλους στο σημείο Α. Με τη βοήθεια τροχαλιών, σχοινιών και με την ανυψωτική δύναμη του κλωβού στο σημείο Β, ο “ιστός” σήκωνε και μετέφερε ογκόλιθους μαρμάρου στα πλοία που περίμεναν στην ακτή.