Ελληνιστικά τείχη

Η Ακρόπολη της αποικίας των Χιωτών τοποθετείται στον λόφο του Αγίου Αθανασίου. Το τείχος και οι πύργοι έφθαναν ως την παραλία. Από την ισχυρή οχύρωση του 4ου αι. π.Χ. που περιέβαλε την πόλη σε έκταση 10 περίπου χλμ. (10.400 μ.), και προστάτευε μία έκταση 4.240 στρεμμάτων έχουν αποκαλυφθεί τμήματα κατά τόπους. Το τείχος ξεκινάει από την ακρόπολη, σε δύο παράλληλα σκέλη, μήκους περίπου 4 χλμ. και καταλήγει, νοτιοδυτικά στη θέση “Μεσονήσι” και, νοτιοανατολικά στη θέση “Παραθύρα”. Η πορεία του είναι γνωστή, γιατί κατά τόπους διασώζονται οι κατώτεροι δόμοι του ή οι λίθοι που αποτελούσαν το εσωτερικό του γέμισμα. Όμως, μεγάλα τμήματα δεν έχουν διατηρηθεί, μεταξύ άλλων και το παραθαλάσσιο σκέλος του. Η τοιχοποιία του είναι ισοδομική και το υλικό κατασκευής του το τοπικό γνεύσιο και σαθρός γρανίτης. Το μέγιστο σωζόμενο ύψος του τείχους είναι 2 μέτρα, ενώ το πάχος του σώζεται από 2,30 έως 3 μέτρα. Έχουν αποκαλυφθεί εννέα πύργοι, ο αριθμός τους όμως θα ήταν μεγαλύτερος. Αντιθέτως, δεν έχει σωθεί καμία από τις πύλες της πόλης.Αναθηματικό ανάγλυφο Θράκα Ιππέα, που βρέθηκε στην ακρόπολη της Μαρώνειας και σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής. Ο έφιππος Θράκας ή Ήρωας Ιππέας λατρευόταν διαχρονικά, έως και τα ρωμαϊκά χρόνια, στα υψώματα της Θράκης έως και τα βάθη της σημερινής Βουλγαρίας. Το όνομά του παρέμεινε άγνωστο. Η σκηνή του κυνηγιού παραπέμπει στον μυθικό βασιλιά της Θράκης Ρήσο, κυνηγό στα δάση της περιοχής, βασιλιά με τα περίφημα άλογά, που, μετά τον θάνατό του στην Τροία, λατρεύτηκε ως θεός. Μετά τον αποικισμό των παραλίων και την διάδοση του δωδεκάθεου, στην περιοχή λατρευόταν ο Απόλλων - Ήλιος, ο θεός του φωτός, ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού και οι Μούσες και, αργότερα οι Αιγύπτιοι θεοί. Με την έλευση του Χριστιανισμού, στις κορυφές των βουνών και των λόφων της Θράκης, ο έφιππος πολεμιστής έγινε ο Άγιος Γεώργιος, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, που στα υψώματα λατρεύεται συνήθως ο Προφήτης Ηλίας.